ευμορφοπροσωπάτος

εὐμορφοπροσωπάτος, -η, -ον και ἐμορφοπροσωπᾱτος, -η, -ον (Μ)

αυτός που έχει ωραίο πρόσωπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευμορφοπρόσωπος (< εύμορφος + πρόσωπον) + κατάλ. -άτος*].